Overpeinzing

Hey Maestro!

by Leave a Comment

Op 1 april 2007, precies 2 jaar geleden, overleed Wim Verdonck. Een dierbare vriend, coach en voormalig collega en baas bij ICT adviesbureau VKA, zijn eigenhandig opgebouwde bedrijf. Een bijzonder mens, gedreven, briljant en bevlogen, maar ook bot, hard en een echte eikel af en toe! En een zeer toegewijde vriend als je die klik met hem had. Ik mis hem nog bijna elke dag, gek eigenlijk want we zagen elkaar maar een paar keer per jaar. En ook typisch Wim, zoveel impact had hij met zijn scherpe intuitie en bereidheid je ongezouten te confronteren met wat je zelf eigenlijk ook wel wist. Ga dat dan doen lul! riep ie dan grijnzend.

De-innovatieve-ondernemer
Een goede gelegenheid om Wim nog eens te herdenken bood de bijeenkomst van de ICT sociëteit in Zoetermeer op 30 maart jl. Als oud-oprichter van het ICT platform Zoetermeer, nu Stichting Kenniseconomie en Innovatie Zoetermeer, wordt het boek ‘De Innovatieve ondernemer’ aan Wim opgedragen. De familie neemt het eerste exemplaar in ontvangst. Passend deze geste, want Wim was de buitenboordmotor van ondernemerschap en innovatie in Zoetermeer, en het werd gedaan gedaan met liefde en oprechte waardering. Fijn om mee te maken.

Passend ook omdat Wim ondernemerschap belichaamde. De eerste les die hij me leerde en die me tot op de dag van vandaag vrijwel elke dag helpt is het fundament van ondernemerschap: “Als je een idee hebt of een kans ziet, grijp die dan direct, ga ervoor, meteen handelen! Of besluit bewust niet te handelen en zet het dan ook uit je hoofd”. Geen halfslachtig gedoe of geweifel! Ik heb geen bedrijven maar probeer me wel elke dag ondernemend op te stellen, dat is zeker in deze economische tijden hard nodig en het is ook hardstikke leuk elke dag weer!

Alleen daarvoor ben ik Wim al zeer dankbaar. Ik begroette hem altijd met ‘Hey Maestro’ dus ik zeg het nog maar eens hardop: Dag Maestro, het was een eer en een genoegen je te kennen. Dank voor je vriendschap en je betrokkenheid. Je wordt gemist.

Mike (1 april 2009)

P.S. Voor mijn goede vrienden, levend en wel. Ik ben klaar met afscheid nemen! Ik zie jullie de komende 10 jaar alleen op feesten, deal?!

Dankjewel Ron

by 6 Comments

Santana
December/Januari, terugkijken/vooruitkijken. 2008 was een ruig jaar voor mij, veel meegemaakt goed en slecht, enfin wie niet? Voordat ik vooruitkijk wil ik nog iets doen, ik bedacht me dat dit precies de goede plek ervoor is.

Aan het begin van de zomer van 2008 overleed plotseling, pas 55 jaar oud, Ron de Groot. Familie technisch mijn Oom maar in real life in sommige aspecten meer een grote broer. Hij is er geheel verantwoordelijk voor dat ik het vakgebied gevonden heb waarin ik zoveel plezier beleef.

Tijdens mijn middelbare school vertelde hij me over die splinternieuwe studierichting binnen Wiskunde: Informatica. Dat ging het helemaal worden. Hij ging mee naar de introductiedag aan de Vrije Universiteit en hoorde ook de donderspeech van Andy Tanenbaum, die waarin ze je vertellen dat die mensen links en rechts van je een half jaar na aanvang van de studie weer verdwenen zijn…

Tijdens mijn studie kwam hij met stapels boeken en artikelen aanzetten in aanvulling op mijn reguliere vakken. Hij leefde mee en vroeg altijd hoe het ging met de studie en wilde in detail weten wat ik leerde. Als we elkaar zagen, toen vaak wekelijks, bespraken we hoe het vakgebied zich ontwikkelde. Zelf had hij zich met zelfstudie en ijzeren discipline via allerlei modules ook opgeleid tot ICT adviseur.

Zoals dat soms gaat zorgde een moeilijke echtscheiding ervoor dat ik hem plotseling helemaal niet meer zag. Eerst was onduidelijk wat er aan de hand was, daarna leek terughoudendheid te passen. Jaren gingen voorbij. Begin vorig jaar bedacht ik me dat ik hem gewoon weer ging opzoeken, ik had tenslotte niet veel te maken met de omstandigheden en alles was ook weer in redelijk rustig vaarwater na lange tijd. Te lang gedraald en toen kwam dat bericht eind mei 2008.

Twee dingen kan en wil ik nu nog:

  1. Op deze plek staat nu beschreven wat ik Ron niet meer kon zeggen. Natuurlijk wist hij wel dat ik enorm waardeer wat hij voor me heeft gedaan, maar ik had het hem graag zelf nog eens gezegd.
  2. Gratis advies afdeling: stel nooit uit wat je wilt doen.

Internet heeft, tot ontzetting van sommigen, een vrijwel onfeilbaar geheugen. Deze blog en deze post is straks op zoveel plekken gekopieerd en geïndexeerd dat het een eigen stukje werkelijkheid is geworden. Mijn dankbaarheid voor Ron's betrokkenheid en hulp waart nog decennia rond, een schrale troost maar wel een troost.

Dankjewel Ron. Ik mis je. Rust in vrede.

Mike (januari/2009)

N.B. De afbeelding van Santana symboliseert Ron's favoriete band naast Jimi Hendrix, Led Zeppelin en ACDC. Ook qua muzieksmaak konden we prima met elkaar overweg.

Schuld, rente, boete en aflossing…

by Leave a Comment

Debt
Als CTO of ICT architect kom je regelmatig in een lastig parket terecht. Je licht een project team toe hoe hun investeringen in technologie toekomstvast, uitbreidbaar en goed onderhoudbaar kunnen worden gedaan. En je weet dat dit op gespannen voet staat met hun planning en budget.

Ik liep laatst tegen een metafoor aan die actueel is ;-) maar die ook blijkt aan te slaan bij een breder publiek: de ‘technologie schuld’. Een goede metafoor maakt zaken eenvoudiger en beter bespreekbaar, de ‘technologie schuld’ doet dat hopelijk ook voor u.

Technologie schuld
Wanneer je vanwege tijdsdruk of andere overwegingen kiest voor een technisch suboptimale oplossing in een project ga je een technologie schuld aan. Dit betekent, net als bij reguliere schulden, dat je die schuld ooit moet aflossen, intussen rente moet betalen en eventueel een boete als je te laat bent met rente of aflossing. In ICT staat aflossen voor het alsnog aanbrengen van de juiste oplossing, intussen betaal je rente in de vorm van hogere onderhoudskosten voor de tijdelijke oplossing. Als je niet tijdig het extra onderhoud pleegt kunnen onverwachte problemen leiden tot kosten: de boete. En uiteindelijk zul je het probleem toch moeten oplossen: de aflossing.

Allemaal op dezelfde pagina…
Nu wil ik daarmee NIET zeggen dat je altijd direct de ideale oplossing moet kiezen. Waar het om gaat is dat betrokkenen bij een project gezamenlijk de schuld aangaan, zich realiseren dat er rente betaald moet worden en ooit afgelost!

Bewuste risico’s
Bij de bouw van fysieke behuizing is het nemen van risico’s onbespreekbaar, de kans op verlies van menselijk leven dient zo klein mogelijk te zijn. Van mijn twee broers, beiden bouwkundig ingenieurs, leerde ik dat na zorgvuldige calculatie van stalen fundatie de uitkomst met 2 wordt vermenigvuldigd. Waarom? Just to be sure…

In ICT is dit soort voorzichtigheid niet nodig, toch? Mijn waarneming is dat we gemakkelijk schulden aangaan, vaak met het idee dat we onder aflossing van de schuld uit zullen komen. En soms is dat ook zo. Toch denk ik dat we ons in toenemende mate moeten afvragen welke invloed ICT systemen hebben op onze kwaliteit van leven. En dienovereenkomstig keuzes maken! Het bespreken van technologie schuld en bijbehorende consequenties draagt hopelijk bij aan de transparantie van de consequenties van keuzes.

Mike (november/2008)

Taal en Rekenen! = D8TN! SNPPI?

by 1 Comment

“De jeugd wordt steeds slechter in taal en rekenen. Sinds de invoering van nieuwe onderwijsmethoden gaat de kwaliteit steeds verder achteruit. Nieuwe onderwijsmethoden zouden eerst goed beproefd moeten worden!”.
Quote/Unquote de meeste critici over het ‘nieuwe’ onderwijs.
Maar laten we die ‘evidence based’ redenatie dan ook loslaten op de analyse van de oorzaak van de teruglopende kwaliteit. Zou het niet heel goed kunnen zijn dat jongeren gewoon niet meer zo overtuigd zijn van het nut taal te leren op een manier waarbij de nadruk o.a. ligt op netjes aan elkaar schrijven? Terwijl ze vrijwel niets meer schrijven met een pen… en dan overigens zelden hele woorden gebruiken… laat staan lidwoorden, hoofdletters, punctuatie, etc. En dat in een wereld die in toenemende mate door andere communicatie beheerst wordt?
Slam poet Rives illustreert in onderstaande korte video een prachtig sprookje in ‘moderne taal’:

Nu is dit geen pleidooi om jongeren maar niet meer te leren lezen, schrijven of spellen. Onze veronderstelling is immers evenmin onderzocht ;-) We doen jongeren echter zondermeer te kort als we Taal niet breder beschouwen in de context van de platte 2.0 wereld. Het doel van taalonderwijs is kinderen communicatievaardigheden aan te leren. Tot enkele decennia geleden kwam dat inderdaad neer op het lezen (consumeren) en schrijven (produceren) van schriftelijk vastgelegde informatie. Het schrift was uiteindelijk tot voor kort de enige manier om sowieso kennis overdraagbaar te maken. In het huidige professionele leven is dat nog steeds van belang maar evenzo geldt dat voor het consumeren en produceren van audio en video informatie. Steeds belangrijker ook wordt de vaardigheid jezelf of je werk te kunnen presenteren in het medium dat past bij je communicatie doel. Laten we Taal, de enigszins gedateerde implementatie van communicatie, dan ook niet te snel als leidend accepteren.

Voor rekenen geldt iets soortgelijks: jongeren beschikken vanaf steeds jongere leeftijd over een telefoon die veel krachtiger is dan de eerste personal computer die wij tijdens onze studie gebruikten… Daar zit inderdaad ook nog een rekenmachine in, waarom moeilijk doen? Hoofdrekenen en daarvoor tafels ‘automatiseren’ (in je hoofd stampen) kan nog steeds een functie hebben maar welke eigenlijk? Moet je eigenlijk weten hoe je eieren legt om te kunnen ruiken of ze stinken? Dat laatste is de kern: je moet samenhang en logica kunnen hanteren, je moet op een zeker abstractie niveau logisch kunnen redeneren! Maar het rekenonderwijs lijkt eerder een verzameling methodes uit het pre-rekenmachine tijdperk. Hoe dat tot een dieper inzicht in de achterliggende logica moet leiden wordt er nooit bij verteld.

Kortom:
Kijk bij de huidige uitdagingen in het onderwijs met name naar de nieuwe omgeving waarin kinderen uiteindelijk moeten functioneren! De idee dat een perfecte beheersing van de d’s, dt’s, tafels en aloude rekenmethodieken kinderen het beste voorbereiden op de uitdagingen van de snel veranderende mondialiserende wereld lijkt op zijn minst discutabel. Zorg er maar voor dat ze perfect leren communiceren en redeneren met de middelen die we nu hebben. Als iemand uiteindelijk via het middel ‘Taal’ gaat publiceren is het vroeg genoeg voor de verdere perfectionering van het schrijven, als je tekstverwerker dat dan al niet voor je doet!

—
Dit artikel is een coproductie  van hnzz (hans pronk) & mike (michael van wetering) /© 2008

Lifehack Audioboeken: The Cluetrain Manifesto

by Leave a Comment

Cluetrain-adioboek Lifehack: Audio Boeken

The Cluetrain Manifesto zou gedateerd moeten zijn, het is in 1999(!) uitgebracht. De uitzonderlijke kwaliteiten van de auteurs (Christopher Locke, Rick Levine, Doc Searls en David Weinberger) maken dat de reeds ingeloste voorspellingen geschiedschrijving blijken te zijn. Het merendeel van hun visie moet zich nog voltrekken. Al is het nu wel duidelijker dat het zo zal lopen…

Nu blijk ik me niet te vervelen in een gemiddeld jaar :-)
Mijn lifehack (slimmere manieren van werken) biedt echter een oplossing voor de overvloed aan must-reads. Veel van dit soort interessant werk is beschikbaar als audioboek. Mijn reistijd (45 minuten enkele reis) plus een paar files tussendoor is goed voor 2 van dergelijke boeken per week! Om beter te scoren op de hypo-meter mag je de boeken ook podcasts noemen B-)

Doc Searls – Markets are Conversations!

Als illustratie het verhaal van Doc Searls: Markets are Conversations. Doc vertelt hoe vroeger de 'markt' een gesprek was. De klant praatte met de verkoper, ging in gesprek over de koopwaar en kende de verkoper vaak al van reputatie. Op basis van die indrukken besloot de klant al dan niet tot een koop. In de periode van industrialisatie, massaproductie en marketing zijn we dat contact met de klant helemaal verloren.
Doc-searls-foto Doc illustreert dat heel mooi door te stellen dat 'to market' een werkwoord is geworden dat je mensen 'aandoet'. Je bent als aanbieder niet meer in geprek maar je probeert iemand iets te vertellen wat die niet wil weten of horen. Om dat toch voor elkaar te krijgen moeten die boodschappen steeds meer verpakt worden in vermaak of pseudo voorlichting. En wij maar zappen om te proberen dit te ontwijken. Om de 'axe in our heads' te vermijden, het planten van de onwillekeurige gedachte en ons onbewust toch tot een koopbeslissing aan te zetten.

Internet is de nieuwe Marktplaats

Het interessante inzicht dat Doc biedt is dat het Internet zich snel tot een prima alternatief ontwikkelt voor de vroegere markt waar klanten en aanbieders nog echt in gesprek waren. Je ziet dit ook overal gebeuren. Hoewel veel bedrijven het Internet zien als 'just another channel' om hun boodschap doorheen te duwen ('putting the axe in our heads') gebruikt de consument het Internet steeds meer om na te vragen bij omstanders in een markt wat ze vinden van het product en de verkoper.

Heb jij die laptop? Hoe bevalt ie? Gaat de batterij inderdaad 4 uur mee in de praktijk? Minder, hmm… jammer. En de support is die goed? Daarna pas wordt de koopbeslissing genomen. Het gesprek begint weer meer en meer plaats te vinden.

Snapt iedereen dit al?

Op het Internet van vandaag kun je ook zien dat succesvolle bedrijven het gesprek aangaan met hun klanten. Ze nemen deel aan de gesprekken over hun producten, komen te weten wat hun klanten verwachten en kunnen inspelen op wensen en klachten. Het ligt inderdaad erg voor de hand, maar let maar eens op hoeveel organisaties nog steeds staan te zwaaien met die bijl, wachtend op een kans om ons te verrassen. Intussen houden ze hun medewerkers binnen met hun firewalls en andere afschermingsmechanismen. Medewerkers moeten toestemming vragen om een blog te mogen schrijven of reacties te geven op fora waar over de producten van het bedrijf word gediscussieerd… Kansloos inderdaad.

Nieuwe Onderwijs: Gesprek tussen Leerling en Docent?

Een parallel met onderwijs is eenvoudig te maken. Ook het onderwijs heeft haar 'industrialisatie' fase gekend. Het heeft ons gelijke toegang tot onderwijs gebracht, maar het is tijd voor de volgende stap. In gesprek met de leerling(e) over toekomstdromen, talenten, etc. in plaats van verhalen vertellen die ze niet willen horen in vormen die ver af staan van hun dagelijks mediagebruik.

Mike (oktober/2008)

Lerarentekort?

by Leave a Comment

Dave-eggers
Dave Eggers’ idee

TED prize winnaar Dave Eggers beschrijft in zijn presentatie welke uitdaging hij met hulp van TED wil voorleggen aan de wereld.
Hij nodigt ons uit zijn concept 826 Valencia te helpen uitbouwen. Zijn initiatief laat wat mij betreft zien dat er niet zozeer een tekort aan leraren is maar een tekort aan personen die onder de huidige voorwaarden leraar willen zijn…

826 Valencia
826 Valencia is een non-profit initiatief dat professionele schrijvers in hun vrije tijd 1-op-1 les laat geven aan leerlingen die goed willen leren schrijven. De schrijvers zien het als leuke aanvullende activiteit op momenten van de dag die ze toch niet benutten om te schrijven. Leerlingen krijgen les van gepubliceerde auteurs en goede resultaten van leerlingen worden in een winkeltje aan de voorkant van het pand verkocht, tesamen met alles wat de moderne piraat nodig heeft… (lees de wikipedia entry :-)

826NYC
Lerarentekort? I don’t think so!

Het initiatief van Dave Eggers toont aan dat er bij professionals die leerlingen veel te bieden hebben bereidheid bestaat aan onderwijs deel te nemen. Maar dan wel in een vorm, op een tijd en een plaats die aansluit bij hun andere activiteiten.

Bijgaand de ‘storefront’ van 1 van de 5 andere ‘chapters’: 826NYC, deze winkel in superhero benodigdheden (o.a. vliegcapes en andere essentalia) bevat ook een workshop waar leerlingen en schrijvers elkaar ontmoeten.

Volgens mij zijn er veel meer professionals op velerlei gebied die hun kennis en ervaring beschikbaar zouden willen stellen in het onderwijs. Wat krijgen ze ervoor terug? Nieuwe inspiratie voor hun eigen vakgebied en de voldoening die werken in onderwijs je geeft.
Er is geen tekort aan leraren, wel aan mensen die bereid zijn les te geven onder de huidige voorwaarden! We moeten anders naar dit knelpunt gaan kijken om oplossingen te vinden, dave eggers toont ons zo’n alternatieve manier.

Mike (september/2008)