2021Op 25 maart jl. mocht ik een presentatie verzorgen tijdens de Managementconferentie 2009 georganiseerd door het Consortium voor Innovatie voor de BVE sector.
Het congres startte met een wat mij betreft zeer geslaagde keynote presentatie van Dr. Sanford C. Shugart, president van het Valencia Community College (65.000 studenten!) in Orlando, Florida.
Zijn performance (een combinatie van verhalen, zang en poezie) was zeer authentiek en maakte daarom grote indruk op me. Zijn pleidooi om de jongeren (postmodernisten) als personen te behandelen i.p.v. klantnummers is me uit het hart gegrepen, zie de CvI weblog voor een uitgebreidere beschrijving.
Brug van postmodernisme naar aandacht voor de mens achter de gebruiker
Ik heb dankbaar vele bruggetjes gemaakt van zijn verhaal naar mijn presentatie over digitale identiteit van/voor leerling en docent. Er wordt veel te weinig rekening gehouden met de mens achter de gebruiker bij het inrichten van systemen en de toegangsprocedures die daarbij horen. Mensen begrijpen de systemen niet, maken fouten die hen vervolgens worden verweten en de systemen worden nog strenger beveiligd zodat die onzorgvuldige gebruiker geen risico vormt. Ja dat gaat werken… NOT!
Digitale Identiteit voor Modern Onderwijs
Ik betoog in mijn presentatie dat modern onderwijs de inrichting van een digitale identiteit vereist voor zowel de leerling als de docent. We praten al enige tijd over onderwijs op maat, competentie gericht, flexibel inspelend op behoeften en mogelijkheden van de leerling. Met digitale leeromgevingen als vanzelfsprekend onderdeel van dat toekomstbeeld.
Ok, maar wie is die leerling? Wat wil zij? Waar is ze goed in? Wat boeit haar? Wat doet ze buiten school? Kortom, wat is haar identiteit? Zonder dat kan op maat onderwijs niet worden geboden.
Wie heeft die kennis? DE docent? We zien steeds meer taken met verschillende profielen in ons nieuwe onderwijs: coach, begeleider, docent, etc. Daarnaast vormen digitale omgevingen een structureel onderdeel van nieuw onderwijs, de mensen in het onderwijs ontlastend.
Kortom, de (digitale) identiteit van de leerling moeten kunnen worden geraadpleegd, gedeeld en aangevuld door betrokkenen en systemen. Natuurlijk zijn leerling en ouders daarbij nauw betrokken!
Zo’n vaart zal het toch wel niet lopen?
Hoor ik u denken: is dit wel nodig?
Maar we kunnen toch niet anders? Hoe kunnen we een leerling engageren met onderwijs op maat als we ons niet werkelijk richten op diens identiteit? En haar daar niet actief bij betrekken? Anders kunnen we beter en goedkoper(!) voorgekookte vakkenpakketten en studierichtingen blijven aanbieden.
Ik ben ervan overtuigd dat het inrichten van een Digitale Identiteit voor elke leerling noodzakelijk is om modern onderwijs mogelijk te maken. Daarbij is die leerling zelf hard nodig. Wil ze niet? Vergeet dan op maat onderwijs, kies een standaard pakket en ga lekker in de klas zitten. Prima, niets mis mee!
Maar als die standaard knelt en wringt, niet goed past. Dan willen leerling en docent, ouders en school in gesprek over het onderwijs. Voor die unieke leerling en diens uitdagingen en mogelijkheden onderwijs samenstellen dat goed past, en daarmee leuk is, en uitdagend! En dat is, kijkend naar de situatie rond ons huidige onderwijs, zeer welkom volgens mij.
Wat moet ik doen om dit op mijn instelling in te richten?
De oplossing voor dit vraagstuk is geen pakketselectie of een projectinspanning. Om te komen tot een structurele voorziening m.b.t. identiteit is beleid nodig dat een kader biedt aan elk initatief binnen de instelling dat raakt aan de identiteit van de leerling of docent. Stap voor stap kan zo gewerkt worden aan een schoolomgeving die als vanzelfsprekend respectvol en slim omgaat met wat ze al weet van haar mensen en leerlingen. De belangrijkste aandachtspunten en het startpunt voor dat beleid heb ik toegelicht in mijn presentatie. Veel succes!
Mike (maart/2009)
P.S. Voor een nadere toelichting op mijn presentatie zie de notes in de powerpoint file. Al mijn presentaties bij slideshare (click op de titel) kun je downloaden om beelden of teksten opnieuw te gebruiken.
