December/Januari, terugkijken/vooruitkijken. 2008 was een ruig jaar voor mij, veel meegemaakt goed en slecht, enfin wie niet? Voordat ik vooruitkijk wil ik nog iets doen, ik bedacht me dat dit precies de goede plek ervoor is.

Aan het begin van de zomer van 2008 overleed plotseling, pas 55 jaar oud, Ron de Groot. Familie technisch mijn Oom maar in real life in sommige aspecten meer een grote broer. Hij is er geheel verantwoordelijk voor dat ik het vakgebied gevonden heb waarin ik zoveel plezier beleef.

Tijdens mijn middelbare school vertelde hij me over die splinternieuwe studierichting binnen Wiskunde: Informatica. Dat ging het helemaal worden. Hij ging mee naar de introductiedag aan de Vrije Universiteit en hoorde ook de donderspeech van Andy Tanenbaum, die waarin ze je vertellen dat die mensen links en rechts van je een half jaar na aanvang van de studie weer verdwenen zijn…

Tijdens mijn studie kwam hij met stapels boeken en artikelen aanzetten in aanvulling op mijn reguliere vakken. Hij leefde mee en vroeg altijd hoe het ging met de studie en wilde in detail weten wat ik leerde. Als we elkaar zagen, toen vaak wekelijks, bespraken we hoe het vakgebied zich ontwikkelde. Zelf had hij zich met zelfstudie en ijzeren discipline via allerlei modules ook opgeleid tot ICT adviseur.

Zoals dat soms gaat zorgde een moeilijke echtscheiding ervoor dat ik hem plotseling helemaal niet meer zag. Eerst was onduidelijk wat er aan de hand was, daarna leek terughoudendheid te passen. Jaren gingen voorbij. Begin vorig jaar bedacht ik me dat ik hem gewoon weer ging opzoeken, ik had tenslotte niet veel te maken met de omstandigheden en alles was ook weer in redelijk rustig vaarwater na lange tijd. Te lang gedraald en toen kwam dat bericht eind mei 2008.

Twee dingen kan en wil ik nu nog:

1. Op deze plek staat nu beschreven wat ik Ron niet meer kon zeggen. Natuurlijk wist hij wel dat ik enorm waardeer wat hij voor me heeft gedaan, maar ik had het hem graag zelf nog eens gezegd.
2. Gratis advies afdeling: stel nooit uit wat je wilt doen.

Internet heeft, tot ontzetting van sommigen, een vrijwel onfeilbaar geheugen. Deze blog en deze post is straks op zoveel plekken gekopieerd en geïndexeerd dat het een eigen stukje werkelijkheid is geworden. Mijn dankbaarheid voor Ron's betrokkenheid en hulp waart nog decennia rond, een schrale troost maar wel een troost.

Dankjewel Ron. Ik mis je. Rust in vrede.

Mike (januari/2009)

N.B. De afbeelding van Santana symboliseert Ron's favoriete band naast Jimi Hendrix, Led Zeppelin en ACDC. Ook qua muzieksmaak konden we prima met elkaar overweg.